Valionie nadchodzę!

Villin razem z ta nową drze się na całe mieszkanie i jak tu w spokoju mam przestudiować księgę o demonach?

-TU JEST P-R-Z-E-Ś-L-I-C-Z-N-I-E!!!- wydarła się Villin. Nie to już przesada.

Wychyliłam głowę z mojego pokoju i zawołałam;

-Na miłość boska! Villin bądź...

Wiadomo- nie dane było mi dokończyć. A dlaczego? Bo właśnie Loren przyniosła mi potargany świstek papieru, który upuściła pod moimi nogami. A, że był to zaczarowany świstek to przede mną zmaterializowała się iluzja "pana szefa". 

Szybko zatrzasnęłam drzwi i zapytałam przeciągając każde słowo:

-Czego chcesz?

-No zgadnij. Na pewno chcę żebyś przeszła się ze mną do kina, a później na kolację do restauracji...-przewróciłam oczami.

-A tak poważnie? Co mam zrobić?- "usiadł" na łóżku i powiedział.

-Widzisz "taki jeden" przechytrzył Tenę i Paula...

-I?...

-I musisz dokończyć to za nich.-prychnęłam podirytowana- Och nie bulwersuj się tak... to był Valion, a z tego co wiem chciałaś z nim wyrównać rachunek...-spojrzałam na niego zaciekawiona.

-Hmmm, Valion? Możliwe, że się skuszę, ale najpierw powiedz gdzie jest haczyk.

-Jaki haczyk kochana?-popatrzałam na niego- ... Musisz zmienić wymiar.

-Na jaki dokładnie?

-Lodowe pustkowia...

-Lodowe pustkowia... No dobra, a kiedy?

-Już.-i zaczął się rozpływać.

-A jak mam się tam niby dostać?! Nie mam ochoty układać portalu! NAWET NIE PRÓBUJ!- i zniknął.

Świetnie! Otworzyłam okno i "wyszłam" na dwór.

***

Cóż oby się nie mylił. Jeśli nie znajdę tam Valiona to naprawdę... to będzie ostatni raz jak coś dla niego zrobiłam.-powiedziałam sama do siebie i weszłam do portalu.

Rantia